Łuszczyca to choroba skóry, której na obecnym etapie rozwoju medycyny nie daje się całkowicie wyleczyć. Na szczęście jednak istnieją skuteczne sposoby, które niwelują jej dokuczliwe skutki i pozwalają na zwiększenie komfortu życia chorego.
Przyczyny pojawienia się łuszczycy nie są znane. Jak w wielu podobnych przypadkach, wpływ na jej pojawienie się mają w dużej mierze skłonności genetyczne. Niektórzy specjaliści włączają ją do grupy chorób autoimmunologicznych, to znaczy takich, w których organizm zaczyna atakować własne komórki.
Rozstaw wieku, w jakim łuszczyca dać może pierwsze objawy, jest naprawdę szeroki. Zachorować mogą na nią nawet dziesięcioletnie dzieci, ale także osoby w średnim wieku oraz seniorzy. Obserwuje się, że w większości przypadków pierwsze zmiany pojawiają się jako powikłanie po chorobach wirusowych lub bakteryjnych, często niegroźnych i powszechnych, jak angina i ospa wietrzna. Pojawieniu się łuszczącej się skóry na ciele sprzyjają także inne choroby, przede wszystkim cukrzyca i dna moczanowa.
Łuszczyca to choroba doprowadzająca do pojawienia się nieestetycznych zmian na skórze, na skutek zbyt szybkiego namnażania się nowych komórek naskórka. Nowe komórki narastają, ale stare nie są jeszcze usunięte, co powoduje zgrubienie całego naskórka. Z czasem warstwa martwych komórek przypominać zaczyna twarde łuski, często w kolorze białym lub szarym. Początkowo mogą być one brunatnawe lub czerwonawe.
Aby zdiagnozować łuszczycę, najczęściej wystarczy obserwacja zmian pojawiających się w obrębie łokci, kolan, na dłoniach i stopach. Dermatolog sprawdzi specyficzne zachowanie się tych zmian, takie jak pojawienie się drobniutkich kropel krwi.
Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, a ostracyzm w stosunku do chorych jest bardzo niewskazany. Współcześnie w większości przypadków, jeżeli tylko chory chce się poddawać leczeniu i stosuje się do zaleceń, można zminimalizować jej objawy.
Jeżeli zmiany nie są jeszcze zaawansowane, wystarcza samo leczenie zewnętrzne. Należy do niego stosowanie maści, w tym zawierających kwas salicylowy, cygnolinę, dziegcię oraz pochodne witaminy D. W niektórych przypadkach ulgę przynoszą maści sterydowe. Ważne jest naświetlanie skóry przy pomocy odpowiedniej aparatury. Dobrze, jeżeli chory pozwala na jej kontakt (w ograniczonym stopniu) ze słońcem, nosi przewiewne ubrania z naturalnych materiałów. Nie należy zapominać o diecie – powinna być lekka i zrównoważona, ponieważ niewłaściwa nasilać może objawy.
W przypadku, jeżeli to nie pomaga, konieczna okazać się może farmakoterapia doustna, a nawet podskórna, z zawartym w leku białkiem – efalizumabem.
Należy pamiętać, że łuszczyca ma kilka postaci różniących się między sobą. Różne są także między nimi możliwości leczenia. W przypadku pojawienia się objawów, należy wybrać dermatologa z dużą wiedzą i doświadczeniem w leczeniu właśnie takich zmian skórnych.